Bismillahirrahmanirrahim
Hayır konuşursam dinleyin; yoksa ikaz edin. Yazı mesuliyeti riyaset mesuliyetinden yeğ değildir. Eli tuşlara değen herkes yazıyor. Yazdıkları ile inandığı değerler arasında bağ var mı yok mu bilen yoktur. Değerler askıya alınmıştır. Herkes içinden geldiği gibi kelam etmektedir. İçine bakmayı akleden hala var mıdır; varsa nerelerde ikamet eder mechuldür.
Muhasebe edilecek hayatımız. Şüphesi olmasın hiçbirinizin. Birileri sadece konuşulanları dinliyor ve alabildiği görüntüleri kaydediyormuş. Bastığımız yer, dokunduğumuz nesneler konuşacak yarın. Alıntı, çalıntı, sızıntı olmayacak orda. Yapılanlar ortaya dökülüp kalblerde karar kılınanlar mukayese edilecektir. Yaptıklarımızın yanında gönlümüzden geçenler de Mevla’ya malumdur. Unuttuğumuz hayallerimiz de canlanıverir önümüzde.
Karşımıza bir kul alıp; verip veriştirerek sözlerimizin hepsini bir anda tüketip, kemik bekleyen zavallılar gibi, söz beklemeye evet demek zordur. Söz sahibi “Ahsen-i Hadis’i” bize indirip bir de okuyucu gönderip okuttuktan kelli tıkanıklık yaşamak ahmaklığımıza yorulur. Makamında söz edemez olduk. Makamınca sözü dinlemedik de ondandır. Söze itaat edeceğimize sözü esir alıp tevile yöneldik. Tevil ettikçe bizim üstümüzden rahmet bulutları dağıldı. Kendi üfürüğümüzün içindeki buharları rahmet yağmuru sanmaya başladık.
Bir de ne görelim Elçi çekip gitmiş hediyeleri kabul etmediğimiz için hediyeler de onunla beraber gitmiş. Peyniri alıp havalanan kuşun ardından haykırışımız gibi haykırmışız ama giden geri gelmiyor. “Keşke dilim tutulaydı da Söz’ü üstüne söz koyma densizliği sergilemeseydim.” demişiz ama nafile…
Daha Elçi gitmeden; O konuşur biz gözler önümüzde hulus-i kalb ile dinlersek söz uçup gitmez. Gözümüzü dört açmalı; imaları kaçırmamalıyız. Oturuşumuzu ıslah etmezsek ayıbımız seriliverir orta yere. Belki ayıbımız ortada da biz farkına varamadık. Elçi bize, elaleme rezil olmayalım diye ikaza gelmiştir.
Allah sözsüz bırakmasın…. Amin.